در سال ۱۹۵۹، یک خلبان ترک بر اساس مأموریت محول شده، چندین عکس هوایی برای مؤسسات جغرافیایی ترکیه برداشت. در میان عکسهای او تصویری جلب نظر میکرد که بیشتر شبیه یک قایق بود تا چیزی دیگر؛ قایقی بزرگ که بر سینه تپهای، در منطقه آرارات آرمیده بود.
بلافاصله پس از مشاهده این تصویر، تعدادی از متخصصان، علاقمند به پیگیری شدند. «دکتر براندنبرگ» از دانشگاه ایالتی اوهایو ـ که قبلاً در زمینه کشف تأسیسات روی زمین از طریق هوا، مطالعات دانشگاهی داشت و پایگاههای موشکی کوبا را در دوران کندی کشف کرده بود ـ با دقت عکسها را مورد مطالعه قرار داد و اظهار داشت: «من تا به حال در طول مدت فعالیتم، هرگز چنین شیء عجیبی در یک عکس هوایی ندیده بودم؛ هیچ شکی ندارم که شیء موجود در عکسهای هوایی، یک کشتی است».پس از آن یک گروه کاوشگر آمریکایی نیز به منطقه مورد نظر اعزام شد، ولی حتی با انجام تحقیقات کوتاهمدت، نتوانست اطلاعات قابل توجهی به دست آورد و هیچ اکتشافی تا سال ۱۹۷۶ انجام نگرفت.
در سال ۱۹۷۶ یک باستان شناس آمریکایی به نام «ران وایت» تحقیقات جدید خود را در منطقه آغاز کرد. او بسیار زود دریافت که این شیء قایق مانند، بسیار بزرگتر ازحدی است که قبلاً تصور می کرد و طول آن از طول یک زمین بازی فوتبال بزرگتر و به بزرگی یک ناو جنگی است که کاملاً در زمین دفن شده است؛ اما کشتی کشف شده در زیر گل و لای قطوری دفن شده بود و بسختی به جز از ارتفاع قابل رؤیت بود. به دلیل همین عدم مشاهده دقیق از سطح زمین، امکان هر تحقیقی غیر ممکن بود. از سوی دیگر جسم کشف شده آنقدر بزرگ و سنگین بود که هر گونه اقدامی را در وهله اول عقیم میساخت.
از تحقیقات ران وایت مدت زیادی نگذشته بود که در ۲۵ نوامبر سال ۱۹۷۸، وقوع زمینلرزهای در محل، باعث شد تا بخشی از کشتی مزبور به طور شگفتآوری از دل کوه بیرون بزند و سطح زمین اطرافش را به بیرون براند. بدین ترتیب دیوارههای این شیء، شش متر از محوطه اطرافش بالاتر قرار گرفت و برجسته تر شد.
پس از این رانش زمین بود که «ران وایت» ادعا کرد که شیء مذکور میتواند باقیمانده کشتی نوح باشد. کمکم بدبینی نسبت به فرضیه او به خوشبینی مبدل و این سؤال مطرح شد: «اگر این جسم عظیم قایقی شکل به طول یک زمین فوتبال، در ارتفاع ۱۸۹۰ متری کوههای آرارات، کشتی نوح نیست، پس چه چیز میتواند باشد؟» و ... آن هم در حالی که تا به حال اثری از سکونت انسان در این منطقه با آن ارتفاع بسیار بالا کشف نشده است.
اما چند روز پیش ـ در اردیبهشت 1389 و سی و چند سال پس از کشف وایت ـ سرانجام باستان‌شناسان ترکیه‌ای رسماً از کشف بقایای کشتی نوح در ارتفاعات آرارات خبر دادند و اعلام کردند که به‌دنبال ثبت جهانی کشف خود در فهرست میراث جهانی یونسکو هستند.
قدمت سازهی ساخته شده از تیرهای چوبی که کشف شده است با استفاده از آزمایش کربن، ٤٨٠٠ سال برآورد شده که این حدود همان زمانی است که در کتب مقدس از آن به‌عنوان زمان وقوع طوفان نوح یاد شده است.
یکی از کارشناسان حاضر در این پروژه نیز بر این باور است که آثار کشف‌شده به احتمال ٩/٩٩ درصد بقایای کشتی حضرت نوح ـ علیه السلام ـ هستند.
